ناخوانده مهمان

ناخوانده مهمان

شب و روزم در کنار پنجره در انتظار                    در فراقت همه شب ها بوده ام،چشم انتظار

خشک شد چشمان من بر در و دیوار                       هم صدا شد با دلم،ساعت شماطه دار

پلک من بَد میپرد،خبری میدهدم                                خبر از مهمانی غم،خبر از آتش و آزار

چشم من صادق نبودی ،بی مروت                              سالها پیش آمده ،با همه ایل و تبار

گاهگاهی نمکی در کفش او میریزم                     شاید از اینجا رود، ناخوانده ،بی امید دیدار

شایدم مصلحت اینست که بیرون نرود                     شایدم باید بماند این رفیق، حافظ اسرار

قلمم جانی ندارد،آنقدر نامت نوشتم                            آنقَدَر کشیده ابرو،آنقَدَر چشم خمار

دفترم پر شده از خطهای روی خط                    از سیاهی،از نوشتن های بی انجام و پر تکرار

میشود با یک نگاهی (واله) را حیات بخشی           که دگر نمانده قلبی،نه ورق،نه نایِ خودکار

وجود محترم

وجود محترم

ای مه نو ، ای پریزاده ی قصه ، ای صنم                 روزها با غصه ات ، شب ها هم آغوش غمم

من که از دوری تو شمع شدم ، آب شدم                    کِی کنی جلوه گری ، مُردم از درد و الم

دیدن رویت برایم همچو آب زندگی                          هردم و هر لحظه سرگردان به کویت لاجرم

دیده گریان ، سر شکسته از جدار و کوچه ات                       انتهای راه من بود و سرآغاز عدم

من فنایم بی گمان ، از تو میگیرم وجود                          ای وجودم از وجودت ، ای وجود محترم

(واله) و سرگشتگی یکدم جدا از هم نبود                         تا ابد ثابت بمانم بر سر عهد و قسم

حیات دل

حیات دل

    تو همان نیمه ی پنهان منی                      تو طبیب دل بیمار منی

      وقتی از دور تماشا میکنم                           تو سرابی و ولی ماه منی

  اخترم، خورشید من ، مهتاب من                     تو ضیا و نور چشمان منی

       گه گداری میروی با این و آن                     خون به قلبم میکنی ، خون منی

   تو حیات دلمی ،تو خاکمی تو آبمی                از چه این جوی دلم، گل میکنی

         سائلم بر درگهت ای پادشاه                   شود ای دوست نظر بر من کنی؟

        جان (واله) بر نگاهت بسته است             دردمی، درمانمی، مرهم روح منی

عطر نامه

                                            عطر نامه

ای باد صبا سری بزن کوی حبیب                        سوز دل یار من رسان  سوی رقیب

ای رقیب لامروت شاد باش، مستی نما           پیک یارم بر تو باشد مرهمی یا که طبیب

ای زمین و ای زمان،ای محبس دیوانگان          بند پایش گشته ام ،بند زلفش ، بی شکیب

آنکه هر دم مینویسد نامه سوی دیگری           بوی عطر نامه اش بر دیگری،چون بوی سیب

بوی عطر نامه اش ، شیدا و مستم میکند       نامه ی غیر است هرچند ،از برایم دل فریب

گر نویسد جمله ای بر ما طبیب دل ربا          بر دل ((واله)) همان باشد که مرهم از طبیب

( واله )

بندی

به نام حق پرور آزادگان

خدایا... اسیر شدن سخت تر از شکار شیر شدن

گرفتار هزاران خوش نوا مشکل تر از پنجه در پنجه کردن یوزها

بندی قفس بهتر از در بند شدن مژه های قاصدک

خدایا آزادگی عنایت بفرما ...