وجود محترم

وجود محترم

ای مه نو ، ای پریزاده ی قصه ، ای صنم                 روزها با غصه ات ، شب ها هم آغوش غمم

من که از دوری تو شمع شدم ، آب شدم                    کِی کنی جلوه گری ، مُردم از درد و الم

دیدن رویت برایم همچو آب زندگی                          هردم و هر لحظه سرگردان به کویت لاجرم

دیده گریان ، سر شکسته از جدار و کوچه ات                       انتهای راه من بود و سرآغاز عدم

من فنایم بی گمان ، از تو میگیرم وجود                          ای وجودم از وجودت ، ای وجود محترم

(واله) و سرگشتگی یکدم جدا از هم نبود                         تا ابد ثابت بمانم بر سر عهد و قسم